น้องกอหญ้า นอนกอดศพแม่ 3 วัน บ่วงวิญญาณห่วงลูกน้อย คอยชงนม ดูแลไม่ห่าง

     เมื่อ 11 ปีที่ผ่านมา เรื่องราวของน้องกอหญ้า เด็กน้อยอายุเพียง 2 ขวบ ถูกพบนอนกอดศพของแม่ผู้ที่เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัวมาแล้วเป็นเวลา 3 วัน สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงคือ น้องเล่าว่าแม่ยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง สอดคล้องกับเพื่อนบ้านที่เล่าว่ายังเห็นร่างเงาแม่ ล้างขวดนมให้ลูก ทำกิจวัตรประจำวันภายในบ้าน ความตายไม่อาจพรากสายใยของแม่ไปจากลูกน้อยได้
     น้องกอหญ้า นอนกอดศพแม่เป็นเวลา 3 วัน บ่วงวิญญาณห่วงลูกน้อย คอยชงนม ดูแลไม่ห่าง
14 พ.ย. 2555 พี่สาวผู้ตายเดินทางมาที่บ้านย่านบางมด กทม. ด้วยความร้อนรนใจ หลังจากเพื่อนที่ทำงานของน้องสาว สอบถามถึงเรื่องที่ไม่มาทำงานถึง 3 วัน แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูรั้ว เด็กหญิงวัยเพียง 2 ขวบ ก็เดินมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่สดใส แต่เสื้อผ้าของน้องมีคราบเปื้อนเลือด คาวคลุ้งด้วยกลิ่นความตาย “หม่าม้าไม่สบาย นอนอยู่บนบ้าน หม่าม้ามีเลือดไหล” เสียงใสๆ ของเด็กน้อยตอบ เมื่อถามถึงแม่ แต่ร่างที่มอมแมมนั้นทำให้ป้าที่ไปดูยิ่งร้อนรนใจ จึงรีบปีนประตูรั้ว เข้าไปภายในบ้าน และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้า….ร่างแม่ของเด็กน้อยเริ่มบวมอืด มีน้ำเหลืองไหลนองบนพื้นในสภาพคว่ำหน้าอยู่ นาฬิกาข้อมือยังถูกสวมเหมือนอยากจะหยุดเวลาทุกอย่างไว้ ความตายที่แม่ไม่คาดคิดว่าจะมาก็มาไวจนแทบตั้งตัวไม่ทัน โรคลมชักได้กำเริบขึ้นมา และพรากเธอไปจากลูกน้อย ความห่วงหา ไม่อาจพรากแม่ลูก เพราะทุกคืน ก่อนรุ่งสาง เสียงกล่อมลูก และการทำกิจวัตรประจำวันภายในบ้านยังดำเนินไปเรื่อยอย่างเป็นปกติ เพื่อนบ้านก็ยังเห็นแม่ เข้าครัว ชงนม ทำทุกสิ่งอย่างที่คนเป็นแม่จะทำให้ลูกได้ แต่นั่นอาจเป็นเพียงร่างเงาหลังการลาจากโลกนี้ไปแล้ว เสียงร่ำลือของความห่วงใยของแม่ที่มีต่อน้องกอหญ้า ยิ่งทำให้ทุกคนขนหัวลุก เมื่อถามน้องถึงการใช้ชีวิตภายในบ้าน ตลอด 3 วัน หลังคุณแม่เสียชีวิต เพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้นไม่ได้เปิดใช้งาน แต่น้องกลับใช้ชีวิตปกติ และบอกกับทุกคนว่าแม่คอยชงนม ดูแลน้องอยู่ตลอดเวลา รวมไปถึงวันที่ทุกคนมาพบร่างที่ไร้วิญญาณของแม่…“ตำรวจมาแล้ว เดี๋ยวแม่เดินไปส่งนะ หนูไปกับเขานะลูก แม่ต้องไปโรงพยาบาล” คำบอกเล่าของน้องกอหญ้า ยังชัดเจนจนถึงวาระสุดท้าย ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะนำร่างของแม่ไปชันสูตร ความห่วงหาของแม่หลังโลกความตาย ได้รับการบอกต่อ จนรายการเรื่องเล่าผีแห่งหนึ่ง ได้คุยกับสามี หลังจากที่ฌาปนกิจร่างของแม่เรียบร้อยแล้ว น้องกอหญ้าได้มาอยู่กับพ่อ น้องตั้งใจเรียน ร่าเริงเหมือนเด็กทั่วไป แต่ช่วงค่ำคืนก่อนนอน มักได้กลิ่นคาวเสมือนโลกแห่งวิญญาณได้เชื่อมต่อกันอีกครั้ง เสียงกล่อม ความห่วงหา และสายใยความเป็นแม่ ไม่อาจพรากทั้งคู่ไปจากกัน แม้คนเป็นพ่อจะบอกกล่าวว่าให้หมดห่วงลูก แต่ทุกสิ่งยังดำเนินต่อไปนานเป็นปี มาถึงตรงนี้ เรื่องราวของแม่ที่ทุกคนไม่คาดคิดผ่านมาแล้ว 11 ปี น้องกอหญ้าเติบโต และมุ่งหาตามความฝันที่อยากทำ ส่วนวิญญาณของแม่ได้ปลดเปลื้องหมดห่วงแล้ว แต่เรื่องราวของทั้งคู่ ยังคงตอกย้ำให้ทุกคนได้หันกลับมามอง และดูแลคนที่ใกล้ชิดและคนในครอบครัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ.